donderdag 30 november 2017

Afscheid

En zo is de laatste ochtend alweer aangebroken, en ga ik vanavond afscheid nemen van dit schitterende land en zijn prachtige mensen. Het regenseizoen heeft ons uiteindelijk ingehaald, het regent pijpestelen, en de ervet monkeys schuilen in de bomen om me heen. Wat een prachtige plek is dit om ijn Oeganda avontuur af te sluiten, ik zou hier nog wel even willen blijven, zo mooi is het hier.
Maar ik was gebleven met de rit naar Queen Elizabeth NP.. Gelukkig niet zo lang, en we zijn nog gestopt bij een lokale markt, waar we even overheen zijn gelopen. Je kijkt je ogen uit, wat je daar allemaal ziet, sprinkhanen, die worden levend verkocht om thuis naar smaak te roosteren, allerlei vee, groente en fruit, gerookte vis, en allerlei kleding en huiswaar als potten, pannen, shampoo, afwasmiddel, noem maar op, het was 1 krieoelende massa waar wij als 8 mzungu natuurlijk erg opvielen. Volgens David (onze chauffeur) werd het later op de dag nog veel drukker, kan het me gewoon niet voorstellen!

De lodge ligt erg mooi, hele leuke kamer met openslaande deuren naar een klein terrasje met 2 stoelen, en uitzicht op Lake George. Hal vier zouden we vertrekken voor de game drive, maar David was de sleutels voor de truck vergeten, dus het werd een uurtje later. Het was inmiddels ook gaan regenen, het rommelde al sinds de lunch. Gelukkig werd het later weer droog, al had het de wegen niet echt goed gedaan, het was flink modderig. We hadden wat Uganda kobs gezien, wat verscgillende vogels en pumba's natuurlijk, toen de truck voor ons (we hadden maar 1 ranger) ineens omkeerde, en een niet heel duidelijk weggetje opging. We hebben flink gehobbeld en gedrift door de modder, toen we bij een andere wagen van Matoke kwamen; er lagen 2 leeuwinnen in het gras! Echt niet te zien gewoon, je zou er zo overheen rijden! Maar wel weer heel dichtbij geweest dus, gaaf! Later bleek dat er nog 2 leeuwinnen in de bosjes hadden gelegen (ze hadden allemaal een collar om). Via dezelfde weg weer terug, en op de plek waar we de weg weer opmoesten, kwam onze truck in de modder vast te zitten! Wij konden er goed om lachen, Musa heeft ons er uit getrokken met zijn wagen, en zo konden we weer verder.

Na een heerlijke nacht gingen we de volgende ochtend op tijd op pad voor een volle dag in het park, dus packed lunch mee. Dit keer hadden wij ook een ranger, en voor de lol hadden we gezegd dat we wel graag een mannetjesleeuw wilden zien, die hadden we nog niet gezien. En een luipaard natuulijk, dat sprak voor zich. Na wat waterbucks, een hippo in een groen poeltje, warthogs, buffels en een olifant, zagen we een stuk of 6 wagens staan, met ervoor....een leeuw! En toen we dichterbij kwamen zagen we ook de leeuwin liggen, net klaar met paren. Konden we mooi foto's maken, en verderop bleek er nog een mannetje te liggen, in een cactusboom! Licht was niet super, maar zo gaaf om gezien te hebben. Toen weer terug naar het verliefde paartje, want dat wilden we wel eens meemaken natuurlijk. Het was echt gaaf om zoiets in het echt te zien, ipv op tv.  Even verderop kwamen we de 4 dames van gister weer tegen, en later ook nog een eenzame leeuwin, dus 8 leeuwen op 1 dag, meer dan we tot nu toe in de hele reis hadden gezien!.
Midden in het park was een kleine craftmarket waar we wat geshopt hebben, en wat te drinken gehaald, om daarna verder te rijden naar het Kazinga kanaal, wat Lake George met Lake Edward verbindt.Met uitzicht op nijlpaarden in het water, en olifanten die de badende buffels een stuk verder jaagden hebben we onze lunch opgegeten, om om 2 uur de boot op te gaan, We hadden een bootje voor ons achten, heul fijn is dat. Echt zó ontzettend veel gezien, natuurlijk veel nijlpaarden, maar ook een badderende olifant, buffels, kobs, een stel olifanten die elkaar aan het uitdagen waren, en een paar krokodillen. Het laatste stuk was een plek waar echt heel veel vogels bij elkaar zaten, pelikanen, ooievaars, aalscholvers, reigers, noem maar op.

Na weer zo'n heerlijke nacht (boxspring bedden) gingen we pas om 9 uur weg, we mochten dus uitslapen, maar ik ben al zo gewend aan het vroegere opstaan, dat ik om 7 uur met mijn boek op de veranda zat.
Het was weer een lange auto-dag, maar hele mooie uitzichten, dus zeker niet vervelend. Het laatste stuk naar de lodge was echt hobbel de bobbel (African massage!) En de oprit, of liever afrit, naar de lodhe echt ontzettend steil!! En wat is het alweer een schitterende plek, op een schiereilandje in Lake Mutanda, met de wevertjes en ijsvolgels voor de deur, en uitzicht op een vulkaanketen.  \Met kriebels im mn buik ging ik slapen, met de wekker om 5 uur, want morgen was het.....

Gorilladay!!! Na een slechte nacht (Chinese bedden weer) was het wel even moeilijk toen de wekker ging, maar het was nog anderhalf uur rijden dus ik had nog even de tijd. Toen we er waren, waren we zo door elkaar geschud dat het nog wel even duurt voor mijn organen allemaal weer op de juiste plek zitten, zeker omdat we dezelfde weg terug gingen. Onze ranger heet Amos, en mijn porter was Janie ,mijn steun en toeverlaat voor het komende avontuur. En dat was het zeker, en wat was ik blij met haar, mensenkinderen wat een klim! Bijna steil omhoog, door de varens, bomen, lianen en al het molm wat op de bodem lag, waardoor je je soms flink kon vergissen en ergens doorheen zakte, waren gelukkig de gorilla's niet heel ver weg, al moest ik eerst even bijkomen voor ik mijn eerste blik op de silverback kon werpen. Wat een machtig beest is dat zeg, hij zat midden op het pad op zijn gemak wat van de boom te eten. Toen hij wegging gingen we verder op zoek naar de rest. We vonden een paar vrouwtjes en een kleintje, die al die witte mensen machtig interessant vond en een kijkje kwam nemen! Het uur vloog voorbij, we hebben genoten en wilden eigenlijk nog lang niet weg. Gelukkig namen we niet dezelfde weg terug, maar een iets geleidelijker pad, al moesten we ook wel weer wat stroompjes oversteken en was het daar ook flink modderig. Na een welverdiende rustpauze hadden we een heuse diploma uitreiking, waarna we terug naar de auto's zijn gelopen en terug naar de lodge. Omdat we niet wisten hoe laat we terug zouden zijn natuurlijk, hadden we een packed lunch mee, maar die was echt zo slecht! Heb er wel wat van gegeten omdat ik honger had, maar meer ook niet. Gelukkig was het eten verder wel echt superlekker, de lunch de volgende dag heerlijk in de lodge was prima.
Terug bij de lodge ben ik naar de wc geweest, heb mijn badpak aangetrokken en heb heerlijk een stuk in het meer gezwommen met Koen, Jos, Ellie en Els, dat was een fijne beloning! Daarna een zalige douche, en naar de bar voor de eveneens welverdiende borrel. Voor het eten wat warms aangetrokken, aan het water en op 1800m koelt het best af.

De volgende dag lekker relaxed gedaan, boottochtje over het meer, et een bezoekje aan Mutanda Island, het enige bewoonde eiland van het meer, waar we toch nog even moesten klimmen naar het schooltje, waar de kinderen een liedje hebben gezongen, en naar de vrouwen die een kleine craftmakt hadden waar ze zelfgemaakte mandjes en matten verkochten. Terug naar de lodge voor lunch, een tukkie en rond half vijf weer de boot op voor de bird-sundowner, met drankjes, wat chips, popcorn en kaas weer het water op en vogeltjes kijken.
Met Koen en Els op het terras zitten wachten op de zonsondergang maar die was helaas niet zo spectaculair, maar wel gezellig kletsen tot het diner.

Gister op tijd weg, onderweg nog een half uur moeten wachten omdat de weg dichtging voor een vliegtuigje dat landde en weer wegging, en een reparatiestop voor onze truck, de veren piepten flink, hebben we snel een lunchbuffet onderweg gehad, niet echt bijzonder maar het vulde, om vervolgens op deze fantastische plek terecht te komen. Wat mij betreft blijf ik hier tot de volgende trip, geweldig!
'S Avonds een game drive, die viel erg tegen, iegenlijk alleen dezelfde dieren die we overdag, al game drivend op weg naar de lodge al tegen waren gekomen zoals zebra's, buffels, impala's en waterbucks. Daarna een heerlijke douche, en lekker slapen.

En vanmorgen regende het dus. Ik heb lekker op mijn gemak mijn tas ingepakt, net kwamen de bavianen ook een kijkje nemen dus ik ben de tent maar weer ingegaan, en ga nu lekker ontbijten. Om 11 uur vertrekken we richting Entebbe, hebben we vanavond nog een afscheidsdiner en brengen de heren ons naar het vliegveld. Morgenochtend vroeg ben ik dan weer in ons koude kikkerlandje.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

Afscheid

En zo is de laatste ochtend alweer aangebroken, en ga ik vanavond afscheid nemen van dit schitterende land en zijn prachtige mensen. Het regenseizoen heeft ons uiteindelijk ingehaald, het regent pijpestelen, en de ervet monkeys schuilen in de bomen om me heen. Wat een prachtige plek is dit om ijn Oeganda avontuur af te sluiten, ik zou hier nog wel even willen blijven, zo mooi is het hier.
Maar ik was gebleven met de rit naar Queen Elizabeth NP.. Gelukkig niet zo lang, en we zijn nog gestopt bij een lokale markt, waar we even overheen zijn gelopen. Je kijkt je ogen uit, wat je daar allemaal ziet, sprinkhanen, die worden levend verkocht om thuis naar smaak te roosteren, allerlei vee, groente en fruit, gerookte vis, en allerlei kleding en huiswaar als potten, pannen, shampoo, afwasmiddel, noem maar op, het was 1 krieoelende massa waar wij als 8 mzungu natuurlijk erg opvielen. Volgens David (onze chauffeur) werd het later op de dag nog veel drukker, kan het me gewoon niet voorstellen!

De lodge ligt erg mooi, hele leuke kamer met openslaande deuren naar een klein terrasje met 2 stoelen, en uitzicht op Lake George. Hal vier zouden we vertrekken voor de game drive, maar David was de sleutels voor de truck vergeten, dus het werd een uurtje later. Het was inmiddels ook gaan regenen, het rommelde al sinds de lunch. Gelukkig werd het later weer droog, al had het de wegen niet echt goed gedaan, het was flink modderig. We hadden wat Uganda kobs gezien, wat verscgillende vogels en pumba's natuurlijk, toen de truck voor ons (we hadden maar 1 ranger) ineens omkeerde, en een niet heel duidelijk weggetje opging. We hebben flink gehobbeld en gedrift door de modder, toen we bij een andere wagen van Matoke kwamen; er lagen 2 leeuwinnen in het gras! Echt niet te zien gewoon, je zou er zo overheen rijden! Maar wel weer heel dichtbij geweest dus, gaaf! Later bleek dat er nog 2 leeuwinnen in de bosjes hadden gelegen (ze hadden allemaal een collar om). Via dezelfde weg weer terug, en op de plek waar we de weg weer opmoesten, kwam onze truck in de modder vast te zitten! Wij konden er goed om lachen, Musa heeft ons er uit getrokken met zijn wagen, en zo konden we weer verder.

Na een heerlijke nacht gingen we de volgende ochtend op tijd op pad voor een volle dag in het park, dus packed lunch mee. Dit keer hadden wij ook een ranger, en voor de lol hadden we gezegd dat we wel graag een mannetjesleeuw wilden zien, die hadden we nog niet gezien. En een luipaard natuulijk, dat sprak voor zich. Na wat waterbucks, een hippo in een groen poeltje, warthogs, buffels en een olifant, zagen we een stuk of 6 wagens staan, met ervoor....een leeuw! En toen we dichterbij kwamen zagen we ook de leeuwin liggen, net klaar met paren. Konden we mooi foto's maken, en verderop bleek er nog een mannetje te liggen, in een cactusboom! Licht was niet super, maar zo gaaf om gezien te hebben. Toen weer terug naar het verliefde paartje, want dat wilden we wel eens meemaken natuurlijk. Het was echt gaaf om zoiets in het echt te zien, ipv op tv.  Even verderop kwamen we de 4 dames van gister weer tegen, en later ook nog een eenzame leeuwin, dus 8 leeuwen op 1 dag, meer dan we tot nu toe in de hele reis hadden gezien!.
Midden in het park was een kleine craftmarket waar we wat geshopt hebben, en wat te drinken gehaald, om daarna verder te rijden naar het Kazinga kanaal, wat Lake George met Lake Edward verbindt.Met uitzicht op nijlpaarden in het water, en olifanten die de badende buffels een stuk verder jaagden hebben we onze lunch opgegeten, om om 2 uur de boot op te gaan, We hadden een bootje voor ons achten, heul fijn is dat. Echt zó ontzettend veel gezien, natuurlijk veel nijlpaarden, maar ook een badderende olifant, buffels, kobs, een stel olifanten die elkaar aan het uitdagen waren, en een paar krokodillen. Het laatste stuk was een plek waar echt heel veel vogels bij elkaar zaten, pelikanen, ooievaars, aalscholvers, reigers, noem maar op.

Na weer zo'n heerlijke nacht (boxspring bedden) gingen we pas om 9 uur weg, we mochten dus uitslapen, maar ik ben al zo gewend aan het vroegere opstaan, dat ik om 7 uur met mijn boek op de veranda zat.
Het was weer een lange auto-dag, maar hele mooie uitzichten, dus zeker niet vervelend. Het laatste stuk naar de lodge was echt hobbel de bobbel (African massage!) En de oprit, of liever afrit, naar de lodhe echt ontzettend steil!! En wat is het alweer een schitterende plek, op een schiereilandje in Lake Mutanda, met de wevertjes en ijsvolgels voor de deur, en uitzicht op een vulkaanketen.  \Met kriebels im mn buik ging ik slapen, met de wekker om 5 uur, want morgen was het.....

Gorilladay!!! Na een slechte nacht (Chinese bedden weer) was het wel even moeilijk toen de wekker ging, maar het was nog anderhalf uur rijden dus ik had nog even de tijd. Toen we er waren, waren we zo door elkaar geschud dat het nog wel even duurt voor mijn organen allemaal weer op de juiste plek zitten, zeker omdat we dezelfde weg terug gingen. Onze ranger heet Amos, en mijn porter was Janie ,mijn steun en toeverlaat voor het komende avontuur. En dat was het zeker, en wat was ik blij met haar, mensenkinderen wat een klim! Bijna steil omhoog, door de varens, bomen, lianen en al het molm wat op de bodem lag, waardoor je je soms flink kon vergissen en ergens doorheen zakte, waren gelukkig de gorilla's niet heel ver weg, al moest ik eerst even bijkomen voor ik mijn eerste blik op de silverback kon werpen. Wat een machtig beest is dat zeg, hij zat midden op het pad op zijn gemak wat van de boom te eten. Toen hij wegging gingen we verder op zoek naar de rest. We vonden een paar vrouwtjes en een kleintje, die al die witte mensen machtig interessant vond en een kijkje kwam nemen! Het uur vloog voorbij, we hebben genoten en wilden eigenlijk nog lang niet weg. Gelukkig namen we niet dezelfde weg terug, maar een iets geleidelijker pad, al moesten we ook wel weer wat stroompjes oversteken en was het daar ook flink modderig. Na een welverdiende rustpauze hadden we een heuse diploma uitreiking, waarna we terug naar de auto's zijn gelopen en terug naar de lodge. Omdat we niet wisten hoe laat we terug zouden zijn natuurlijk, hadden we een packed lunch mee, maar die was echt zo slecht! Heb er wel wat van gegeten omdat ik honger had, maar meer ook niet. Gelukkig was het eten verder wel echt superlekker, de lunch de volgende dag heerlijk in de lodge was prima.
Terug bij de lodge ben ik naar de wc geweest, heb mijn badpak aangetrokken en heb heerlijk een stuk in het meer gezwommen met Koen, Jos, Ellie en Els, dat was een fijne beloning! Daarna een zalige douche, en naar de bar voor de eveneens welverdiende borrel. Voor het eten wat warms aangetrokken, aan het water en op 1800m koelt het best af.

De volgende dag lekker relaxed gedaan, boottochtje over het meer, et een bezoekje aan Mutanda Island, het enige bewoonde eiland van het meer, waar we toch nog even moesten klimmen naar het schooltje, waar de kinderen een liedje hebben gezongen, en naar de vrouwen die een kleine craftmakt hadden waar ze zelfgemaakte mandjes en matten verkochten. Terug naar de lodge voor lunch, een tukkie en rond half vijf weer de boot op voor de bird-sundowner, met drankjes, wat chips, popcorn en kaas weer het water op en vogeltjes kijken.
Met Koen en Els op het terras zitten wachten op de zonsondergang maar die was helaas niet zo spectaculair, maar wel gezellig kletsen tot het diner.

Gister op tijd weg, onderweg nog een half uur moeten wachten omdat de weg dichtging voor een vliegtuigje dat landde en weer wegging, en een reparatiestop voor onze truck, de veren piepten flink, hebben we snel een lunchbuffet onderweg gehad, niet echt bijzonder maar het vulde, om vervolgens op deze fantastische plek terecht te komen. Wat mij betreft blijf ik hier tot de volgende trip, geweldig!
'S Avonds een game drive, die viel erg tegen, iegenlijk alleen dezelfde dieren die we overdag, al game drivend op weg naar de lodge al tegen waren gekomen zoals zebra's, buffels, impala's en waterbucks. Daarna een heerlijke douche, en lekker slapen.

En vanmorgen regende het dus. Ik heb lekker op mijn gemak mijn tas ingepakt, net kwamen de bavianen ook een kijkje nemen dus ik ben de tent maar weer ingegaan, en ga nu lekker ontbijten. Om 11 uur vertrekken we richting Entebbe, hebben we vanavond nog een afscheidsdiner en brengen de heren ons naar het vliegveld. Morgenochtend vroeg ben ik dan weer in ons koude kikkerlandje.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

vrijdag 24 november 2017

Wow!!!

Er zijn niet genoeg superlatieven om de afgelopen week te omschrijven!
Ik was gebleven bij Murchison Falls NP. Wat een ontzettend mooi en uitgestrekt gebied is dat, met verschillende soorten landschappen, van glooiend goudgele velden met gras, naar bos, palmbomen. En wat een dieren, hele kuddes Uganda kobs, oribi, Jackson hartebeest, giraffen, olifanten, warthogs, waterbokken, buffels, noem maar op. Geen zebra's alleen, dat had iets met de hoogte (of laagte) van het gebied te maken schijnbaar. De ochtend zijn we vanuit Gulu naar de gate van het park gereden, waar we ons goed moesten insmeren met DEET, vanwege de tse-tste vliegen die daar veel voorkomen. Gelukkig is de slaapziekte er volledig uitgeroeid maar de steek kan nog wel vrij pijnlijk zijn zei de gids. We zijn al spottend van de gate naar de Nijl gereden, die dwars door het park stroomt. Vanaf de volgende dag was de ferry een dag of 10 uit de roelatie vanwege onderhoud, dus vandaar dat we die dag 2 game drives hebben gedaan aan die kant van de Nijl, onze accomodatie lag aan de overkant, en de volgende dag de 2 bootsafari's.
In een luxe lodge midden in het park hebben we geluncht, waarna we voor de middag een ranger meekregen voor de 2e game drive. Wij hadden Sarah, een dame met een geweer, dus kijk maar uit ;-) Dit keer in een ander deel van het park (en dan hebben we nog niet alles gehad hoor!) Met weer andere landschappen, hele stukken lage bosjes, laag grasland langs de rivier. Omdat we in de ochtend al zoveel dieren hadden gezien was er in het begin niet heel veel te vertellen voor haar, maar ze was wel gezellig hoor, en wist een hoop over alle dieren. Maar we waren op kattenjacht! Ondertussen wel nog een troep bavianen gezien, maar die renden hard weg zodra je te dichtbij kwam, en een vervet monkey, en ineens, gingen we een stukje van de weg af, en daar lag ze, een leeuwin, in een bosje, zomaar vlak naast de auto! Echt zo ontzettend waanzinnig gaaf! Veel foto's natuurlijk maar ook gewoon genoten, we hebben er best lang gestaan. We moesten op tijd bij de ferry zijn natuurlijk, maar onderweg kwamen we een busje tegen dat naast een bosje stond, bleken 3 leeuwen in te liggen! Helaas helemaal verstopt dus moeilijk op de foto te krijgen. Toen was het echt een race tegen de klok, en bijna hadden we het gehaald, maar vlakbij de lodge waar we geluncht hadden stonden er ineens olifanten, vlak langs de weg aan allebei de kanten! En ook nog eens met een paar kleintjes. Gelukkig stonden er aardig wat wagens te wachten om naar de overkant te gaan, dus toch nog op tijd. De zonsondergang langs de Nijl was schitterend, maar helaas kwamen we dus wel in het donker aan, waardoor we niet goed konden zien hoe gaaf de locatie was, de tenten zagen er in ieder geval prima uit.
Omdat je vlak aan de Nijl zit, kunnen de nijlpaarden het terrein op en lopen er dus regelmatig te grazen, dit hoor je 's nachts als je in je tentje ligt, het knorren, het grazen, het rondklossen in het water.

De volgende dag was dus een waterdag, met in de ochtend een bootsafari stroomafwaarts richting Lake Albert, op zoek naar de Shoebill stork. Heel veel vogels gezien, ook nog een paar nijlpaarden, maar helaas niet dat lelijke beest. Wel als kers op de taart een koppel kraanvogels, zo mooi!
Na de lunch zijn we met een andere boot stroomopwaarts gegaan, naar de Murchison Falls. De gids beloofde gratis bier als we geen nijlpaarden zouden zien, nou dan hadden we onze ogen dicht moeten doen, wat een hoop hebben we gezien. Maar ook een giraf, wat waterbokken, warthogs, Afrikaanse visarenden, waterbuffels, olifanten en een paar flinke krokodillen. Veel kleinere vogels ook, die we 's ochtends ook hadden gezien, maar ook hele mooie bijeneters die in de wand van de rivier nestelden.
En toen opeens, na een bocht zagen we de waterval! Wat een geweld aan water komt daar door die smalle kloof naar beneden kolken. Ooit werd zelfs gedacht dat dit het begin van de Nijl was. Op een bepaald punt gingen degenen die wilden lopen van boord, de rest ging terug met de boot. Van onze groep gingen we allemaal, een unicum volgens onze eigen gids, meestal waren er maar een paar in de groep die naar de top liepen. We hadden ook hier weer een gids, en het was best een pittige klim, eerst met trappen, een deel in de zon, en nog een stuk naar beneden, maar de beloning was het zeker waard,  zo gaaf om te zien, en een verkoelende spray van de waterval. Bij de auto's had David nog lekker schoongemaakt fruit voor ons klaar staan, voor we weer de auto's in moesten voor de terugrit.

Hierna kwam de zwaarste dag van het programma, de rit van Murchison Falls naar Kibale Forest, iets wat, afhankelijk van de weg 9-12 uur kan duren! We hadden veel hobbels,  veel wegwerkzaamheden en hebben er zo'n 11 uur over gedaan. We waren helemaal gaar!

De volgende ochtend ging de wekker heel vroeg voor Theo, Mieke en mij, we gingen de hele dag achter de chimpansees aan. Half zeven begonnen we aan onze wandeling, gewoon langs de snelweg die door het regenwoud loopt. Op een bepaald punt gingen we de weg af, zo het bos in, zonder echt pad ofzo, al was er soms we een redelijk zichtbaar pad, maar meestal gewoon overal tussendoor. Eerst gingen we op zoek naar een groep die in het habituatieproces zit, wat zoveel betekent dat ze wennen aan de aanwezigheid van mensen. Die vonden we niet, dus naar de andere kant van de weg, naar het territorium van de gehabitueerde gemeenschap. Toen we daar liepen kwamer een kabaal vanaf de andere kant van de weg, de chimps! Ze bleken de weg overgestoken te zijn en aan de andere kant te zitten. Er zaten een paar mannetjes op de grond, vijgen te eten, waar we heel dichtbij konden komen. De rest zat bovenin de bomen, en het regende vanalles naar beneden, afgekloven vijgen, takken en andere dingen waarvan ik geloof ik niet wil weten wat het was 😋 Wat later kwamen ook de vrouwtjes naar beneden, en alles ging elkaar zitten vlooien,  waardoor we ook heel dichtbij een vrouwtje met een kleintje konden komen, van rond een maad oud,  zo schattig! Op een gegeven moment kwamen er wat groepjes andere mensen, die een uur erbij mochten zijn. Wij zijn toen weer even naar de weg gegaan, waar opeens de hele groep over kwam steken, terug naar hun eigen territorium. Wij zijn ook die kant opgegaan, vonden ze aan het eten in een andere boom, en ons af en toe uitdagend ook. Aan die kant was het een stuk drassiger, ik ben nog een keer onderuit gegaan ook, en uiteindelijk vond ik het wel genoeg, we waren al 5 uur in touw. We zijn teruggelopen naar het beginpunt, waar de anderen ook net terug waren. Musa heeft David gebeld om ons te komen halen, tegen de lunch waren we weer terug, een fantastische ervaring rijker.
In de middag hebben we een wandeling door het Bigodi swamp gemaakt, waar we 4 van de 6 daar aanwezige apensoorten hebben gezien, niet slecht dus, en als mooie afsluiter een paar schitterende toerako's, en een wandeling door het dorp terug, waar alle kindjes kwamen roepen en zwaaien 😍

Vandaag waren we vrij, maar konden een paar optionele dingen doen. We hebben een wandeling gemaakt door een theeplantage, om daarna een stukje verder te beginnen aan een wandeling langs de kratermeren naar eeen uitzichtpunt. Dat was flink klimmen, en met een paar anderen zijn we halverwege afgehaakt en heeft Musa ons naar de top gebracht met de wagen.

Morgen weer verder naar het volgende park, Queen Elizabeth NP. Ik heb helaas het verkeerde kaartje in mn fototoestel,  dus kan helaas geen foto's bijvoegen, maar zal wat op Facebook die ik op mn telefoon heb.

zaterdag 18 november 2017

De eerste week

Dus, ik had een heel bericht getypt in Jinja, in de hoop het te kunnen plaatsen de volgende ochtend,  maar helaas, geen wifi en uit nijd wiste het programma mn hele bericht 😭. Jammer maar helaas, nu een nieuw bericht begonnen,  achter in de truck op weg naar Moroto. Gaandeweg zal ik er wel wat aan toevoegen en bij de volgende keer wifi plaatsen, als het lukt kunnen jullie dit bericht dan lezen.

De vlucht begon met een tegenslag 2 passagiers kwijt die er uiteindelijk toch bleken te zijn, maar waardoor we eigenlijk 2 uur moesten wachten,  gelukkig konden we tussendoor waardoor het iets meer dan een uur was. Door wind mee, en een kortere stop in Kigali waren we gewoon op tijd in Entebbe. Omdat we vantevoren toestemming voor een visum aan moesten vragen, zou je denken dat het allemaal wat sneller gaat bij de douane,  maar die vlieger ging niet op, het duurde dus wel even. Voordeel was wel dat de bagage al een paar rondjes op de carousel had gehad eer we door de douane waren en we daar niet op hoefden te wachten. Het was vervolgens nog zo'n anderhalf uur rijden naar Kampala, waar het hotel op een van de 22 heuvels van de stad lag. De volgende ochtend bleek dat we een schitterend uitzicht hadden over Lake Victoria!
Omdat het niet zo ver was naar Jinja, 88 km, hoefden we niet zo heel erg vroeg weg, en kon ik lekker een beetje rommelen in mn tas enzo. Door de verkeersdrukte duurde het zeker 3 uur eer we er waren. We hebben bij een boat club geluncht, waarna we een boottochtje naar de bron van de Nijl hebben gemaakt. Met instappen begon het al een beetje te rommelen, op het meer een beetje te spetteren, maar al snel gingen de hemelsluizen open, echt niet te geloven wat een bui. We hebben geschuild in een hutje bij een groep werknemers van een visfarm, die vonden het wel grappig, al die mzungu op visite. Toen het droger werd zij  we verder gegaan, en hebben vooral veel vogels gespot, kingfishers, pelikanen, aalscholvers,  ibissen, zilverreigers en gele wevertjes.
De echte bron van de Nijl is door de stijging van de waterspiegel niet meer te zien als water dat uit de grond komt, maar je merkt het wel degelijk en je kunt het wel zien. Het is net of het water kookt, en de stroming nam de boot echt mee. Daarna door naar het hotel, wow, dat was echt onbeschrijfelijk,  het uitzicht vanaf de kamer op de Nijl is echt waanzinnig mooi! De kamer ook trouwens, ze noemen het een tent, maar het zijn 3 stenen muren en een puntdak, maar de voorkant is een tentdoek, en de ramen ook. Dus ik ben in slaap gevallen op het geluid van cicades en kikkers (hier zitten ze ook hoor Addy 😜)

Voor vanmorgen had ik de wekker vroeg gezet, voor de zonsopkomst, maar helaas was het te mistig. Wat later was het wel helderder en heb ik nog een paar mooie foto's kunnen maken voor we vertrokken rond kwart voor acht voor onze lange, hobbelige rit van vandaag. We zijn een paar keer gestopt voor foto's en een keer toilet voor we bij een tankstation stopten voor we dachten alleen wc maar een van de trucks bleek panne te hebben, twee hydraulische lijnen die tegen elkaar schuurden en een gaatje hadden veroorzaakt. Plakken lukte niet dus moest er een nieuwe komen. We hebben er een uur rondgehangen maar toen was het gefixt en konden we verder hobbelen, op zoek naar een geschikte plek om de packed lunches te verorberen, en het fruit dat Mussu onderweg nog gekocht had. Dat duurde nog wel even, en van al dat gehobbel moet je plassen joh! Een kwartier voor we stopten hield ik het echt niet meer en zijn we gestopt voor een origineel bushtoilet voor yours truely. Dat luchtte op zeg, daarna kon ik er weer even tegen. Het laatste stuk naar het hotel ging gelukkig weer over asfalt en konden we doorrijden. Ik heb een beetje zitten dommelen achterin, had wat last van mn hoofd en een dikke enkel van het vocht.
Dit is het minste hotel dat er bij zit, hopelijk hebben we dalijk stroom voor oa een warme douche. De rest is een stuk gaan lopen met een gids voor de zon onder gaat, ik ga zo ook ff buiten zitten om dat te zien denk ik.

16-11: Nou, die warme douche viel tegen, maar ach, het is warm genoeg voor een opfrisser. Gisteravond hebben we gegeten bij het guesthouse van het project wat we vandaag gaan bezoeken, en vanmorgen hebben we er ook ontbeten. Het Kara Tonga project dat helpt om de Karamojong stam en regio onder de aandacht te brengen van toeristen. We hebben een bezoek gebracht aan een van de vele dorpjes in de buurt, waar de gids ons rondleidde en vertelde wat er allemaal gedaan werd, hoe de mensen er leven etc. We hadden een hele horde kinderen achter ons aan, en ik had mijn selfiestick meegenomen. Dat leverde een paar mooie plaatjes op, ze vonden het zo grappig zichzelf terug te zien. Buiten het omheinde leefgebied waren ze aan het dansen en zingen en springen, dit dien ze elke dag blijkt. We hebben er zo'n 2 uur doorgebracht, waarna we de gidsen hebben afgezet, en in ruim 5 uur doorgereden zijn naar Kidepo Valley National Park. Onderweg nog moeten stoppen omdat onze truck dit keer een zachte band had Nadat die gemaakt was hebben we een schaduwplek opgezocht voor de lunch, een zgn. rolex, een ciapati met gebakken ei, gebakken ui en kaas, en dat opgerold als een pannekoek. Erg lekker moet ik zeggen, en ook weer vers fruit erbij, de mango van gister was nog wat hard, maar vandaag al een stuk rijper, lekker.
Bij de gate van Kidepo gingen de daken omhoog, schoenen uit, en stonden we op de stoelenom al game-drivend naar de campsite te rijden. We hebben aardig wat vogels gezien, buffels, Jacksons Hartebeests, verschillende andere bokjes, een klipdas, wrattenzwijnen en een gier. De hutjes zijn simpel maar prima, er is licht en electra tussen 19-22 uur, daarna gaat de generator uit. Omdat we hier  niet in een hotel zit, en er midden in het park natuurlijk geen restaurants zijn, is er door Matoke een kok ingehuurd die gedurende ons verblijf hier ontbijt, lunch èn diner verzorgt. Om half acht stond de tafel voor ons gedekt, met kaarsen en al, want het was donker natuurlijk. Vol van het driegangen diner zijn we met wat te drinken bij het kampvuur gaan zitten, terwijl de jakhalzen over het terrein liepen op zoek naar kliekjes.

17-11:  Vanmorgen vroeg op, haf zeven een kop thee en een koekje, om 7 uur de wagens in voor de 1e gamedrive met een ranger, de onze heet Philip. Toen we de hutjes uitkwamen bleken er op het veldje naast de hutjes een kudde waterbokken en zebra's te zijn neergestreken, zo gaaf!
Onderweg hebben we weer Hartebeests, zebra's en natuurlijk buffels gezien, maar ook de Ugana kob, zebra's, wrattenzwijnen, grote en kleine neushoornvogels, verschillende soorten patrijzen, apen, gieren, en een krokodil. Maar het mooiste waren de leeuwen! Op 2 verschillende plekken, een enkel vrouwtje, en heel ver weg, maar we hebben ze gezien!. Echt zo knap hoe ze alles kunnen vinden, ik heb bij de eerste leeuw geloof ik 5 minuten moeten zoeken eer ik m zag. Rond elven waren we terug bij de campsite, en stond er een Engels ontbijt met bacon, eggs en bonen klaar, lekkerrr (behalve de bonen dan...) Daarna waren we vrij tot de lunch om half twee, die was licht gelukkig, wat verschillende crackertjes met kaas, tomaat , tonijnsalade en creamcheese, je kon pakken wat je wilde. Daarna zitten kletsen, en kijken naar de wrattenzwijnen die op de site aan het grazen waren (op de knietjes) en de jakhalzen die in en uit het vuilnisvat sprongen. Op een geven moment kwam er een troep apen naar de waterpoel, zo grappig!
Om 4 uur op weg voor de 2e gamedrive van de dag, en na de alom vertegenwoordigde buffels zagen we een familiegroep olifanten! Even verderop kwam er ook nog een grote bul aanlopen, die ging op zn gemakje een palmstruik uit de grond trekken om op te eten, we stonden er vlak bij, en konden gewoon het gekraak van de takken horen! Verder hebben we nog maraboes, gieren, ooievaars en een giraffe gezien, was ook erg mooi.  Diner vanavond was beefstew, en marshmellows met gesmolten chocola toe, mmm. Nog weer even bij het kampvuur gezeten, maar morgenochtend hebben we heel vroeg nog een gamedrive (half zeven!), daarna ontbijten, en een uur of 5 naar Gulu.

18-11: Vanmorgen op de gamedrive niets nieuws gezien, wel hard gezocht naar katachtigen maar helaas lieten die zich niet zien vandaag. Toen we de site terug opreden zei Philip dat we nog even doorreden naar de rivier een klein stukje buiten de campsite, omdat daar olifanten zaten, of we dat goed vonden. Wat dacht je, tuurlijk!echt zo ontzettend dichtbij ben ik nog nooit geweest, e staken vlak voor de auto de weg over, de kleintjes werden helemaal beschermd tegen die enge wagen, en je kon ze horen brommen, zo gaaf!!
Daarna weer een Engels ontbijt, tassen pakken en de wagen in. Dit keer bleef het dak dicht, maar dat was niet zo erg. In de reispapieren stond dat het vandaag zo'n 9 uur reizen was, maar gelukkig is de weg een heel stuk verbeterd, en al zijn ze op veel plekken nog aan de weg bezig we hebben er een uur of 5 over gedaan. Enn toen waren we weer in de bewoonde wereld, had ik ruim 300 nieuwe whatsapp berichtjes en heb ik even gezellig met  Stijn gekletst via WhatsApp. Daarna al het stof van de weg van me af gewassen, niet goed genoeg bleek toeb ik me afdroogde....hele handdoek rood!
Na de douche lekker op het terras gaan zitten, daar kregen we ook het avondeten, was wel wat rommelig maar zeker lekker. Morgenochtend weer vroeg weg, dus hierna nog even m'n verslag op ouderwets papier zetten en dan slapen! Morgen weer nieuwe gamedrives in Murchison Falls, met nieuwe dieren ook hopelijk.

maandag 2 oktober 2017

Nieuwe avonturen

Het is alweer even geleden, we zijn alweer bijna 2 jaar terug van ons avontuur in China en Tibet. Er is ongelooflijk veel ingrijpends gebeurd in die twee jaar, waar ik toen (gelukkig) nog geen weet van had. Ik ben tante geworden voor de tweede keer, en heb nu naast een heel lief en stoer 9-jarig neefje ook het liefste en leukste nichtje van bijna 1 jaar. Maar ik heb ook afscheid moeten nemen van mijn vader twee maanden geleden. Door het laatste stonden de voorbereidingen voor mijn volgende solo-avontuur op een laag pitje, maar met nog 6 weken voor ik vertrek is dat weer in een hogere versnellinggekomen.

Ik heb inmiddels mijn visum geregeld, malariapillen gehaald (de rest van de vaccinaties waren nog up to date) en mijn krat met vakantiespullen van de vliering gehaald.
Gisteren was er een informatiedag van de reisorganisatie in de Apenheul die al lang volgeboekt was, maar nadat ik een berichtje zag op Instagram waar ik op gereageerd had, kreeg ik alsnog een uitnodiging vrijdag! Het was een erg informatieve dag, en ik kijk steeds meer uit naar mijn vertrek.
Langzaamaan kan ik steeds weer wat van mijn to-do lijstje afstrepen, en komt er wat rust terug in mijn hoofd.

Maar waar brengt mijn avontuur mij dit keer vraag je je wellicht af. Nou, naar Oeganda ! Binnenkort sta ik oog in oog met onze familieleden,  de gorilla's en chimpansees,  en ga ik natuurlijk op zoek naar de Big 5.
Binnenkort meer!