Dus, ik had een heel bericht getypt in Jinja, in de hoop het te kunnen plaatsen de volgende ochtend, maar helaas, geen wifi en uit nijd wiste het programma mn hele bericht 😭. Jammer maar helaas, nu een nieuw bericht begonnen, achter in de truck op weg naar Moroto. Gaandeweg zal ik er wel wat aan toevoegen en bij de volgende keer wifi plaatsen, als het lukt kunnen jullie dit bericht dan lezen.
De vlucht begon met een tegenslag 2 passagiers kwijt die er uiteindelijk toch bleken te zijn, maar waardoor we eigenlijk 2 uur moesten wachten, gelukkig konden we tussendoor waardoor het iets meer dan een uur was. Door wind mee, en een kortere stop in Kigali waren we gewoon op tijd in Entebbe. Omdat we vantevoren toestemming voor een visum aan moesten vragen, zou je denken dat het allemaal wat sneller gaat bij de douane, maar die vlieger ging niet op, het duurde dus wel even. Voordeel was wel dat de bagage al een paar rondjes op de carousel had gehad eer we door de douane waren en we daar niet op hoefden te wachten. Het was vervolgens nog zo'n anderhalf uur rijden naar Kampala, waar het hotel op een van de 22 heuvels van de stad lag. De volgende ochtend bleek dat we een schitterend uitzicht hadden over Lake Victoria!
Omdat het niet zo ver was naar Jinja, 88 km, hoefden we niet zo heel erg vroeg weg, en kon ik lekker een beetje rommelen in mn tas enzo. Door de verkeersdrukte duurde het zeker 3 uur eer we er waren. We hebben bij een boat club geluncht, waarna we een boottochtje naar de bron van de Nijl hebben gemaakt. Met instappen begon het al een beetje te rommelen, op het meer een beetje te spetteren, maar al snel gingen de hemelsluizen open, echt niet te geloven wat een bui. We hebben geschuild in een hutje bij een groep werknemers van een visfarm, die vonden het wel grappig, al die mzungu op visite. Toen het droger werd zij we verder gegaan, en hebben vooral veel vogels gespot, kingfishers, pelikanen, aalscholvers, ibissen, zilverreigers en gele wevertjes.
De echte bron van de Nijl is door de stijging van de waterspiegel niet meer te zien als water dat uit de grond komt, maar je merkt het wel degelijk en je kunt het wel zien. Het is net of het water kookt, en de stroming nam de boot echt mee. Daarna door naar het hotel, wow, dat was echt onbeschrijfelijk, het uitzicht vanaf de kamer op de Nijl is echt waanzinnig mooi! De kamer ook trouwens, ze noemen het een tent, maar het zijn 3 stenen muren en een puntdak, maar de voorkant is een tentdoek, en de ramen ook. Dus ik ben in slaap gevallen op het geluid van cicades en kikkers (hier zitten ze ook hoor Addy 😜)
Voor vanmorgen had ik de wekker vroeg gezet, voor de zonsopkomst, maar helaas was het te mistig. Wat later was het wel helderder en heb ik nog een paar mooie foto's kunnen maken voor we vertrokken rond kwart voor acht voor onze lange, hobbelige rit van vandaag. We zijn een paar keer gestopt voor foto's en een keer toilet voor we bij een tankstation stopten voor we dachten alleen wc maar een van de trucks bleek panne te hebben, twee hydraulische lijnen die tegen elkaar schuurden en een gaatje hadden veroorzaakt. Plakken lukte niet dus moest er een nieuwe komen. We hebben er een uur rondgehangen maar toen was het gefixt en konden we verder hobbelen, op zoek naar een geschikte plek om de packed lunches te verorberen, en het fruit dat Mussu onderweg nog gekocht had. Dat duurde nog wel even, en van al dat gehobbel moet je plassen joh! Een kwartier voor we stopten hield ik het echt niet meer en zijn we gestopt voor een origineel bushtoilet voor yours truely. Dat luchtte op zeg, daarna kon ik er weer even tegen. Het laatste stuk naar het hotel ging gelukkig weer over asfalt en konden we doorrijden. Ik heb een beetje zitten dommelen achterin, had wat last van mn hoofd en een dikke enkel van het vocht.
Dit is het minste hotel dat er bij zit, hopelijk hebben we dalijk stroom voor oa een warme douche. De rest is een stuk gaan lopen met een gids voor de zon onder gaat, ik ga zo ook ff buiten zitten om dat te zien denk ik.
16-11: Nou, die warme douche viel tegen, maar ach, het is warm genoeg voor een opfrisser. Gisteravond hebben we gegeten bij het guesthouse van het project wat we vandaag gaan bezoeken, en vanmorgen hebben we er ook ontbeten. Het Kara Tonga project dat helpt om de Karamojong stam en regio onder de aandacht te brengen van toeristen. We hebben een bezoek gebracht aan een van de vele dorpjes in de buurt, waar de gids ons rondleidde en vertelde wat er allemaal gedaan werd, hoe de mensen er leven etc. We hadden een hele horde kinderen achter ons aan, en ik had mijn selfiestick meegenomen. Dat leverde een paar mooie plaatjes op, ze vonden het zo grappig zichzelf terug te zien. Buiten het omheinde leefgebied waren ze aan het dansen en zingen en springen, dit dien ze elke dag blijkt. We hebben er zo'n 2 uur doorgebracht, waarna we de gidsen hebben afgezet, en in ruim 5 uur doorgereden zijn naar Kidepo Valley National Park. Onderweg nog moeten stoppen omdat onze truck dit keer een zachte band had Nadat die gemaakt was hebben we een schaduwplek opgezocht voor de lunch, een zgn. rolex, een ciapati met gebakken ei, gebakken ui en kaas, en dat opgerold als een pannekoek. Erg lekker moet ik zeggen, en ook weer vers fruit erbij, de mango van gister was nog wat hard, maar vandaag al een stuk rijper, lekker.
Bij de gate van Kidepo gingen de daken omhoog, schoenen uit, en stonden we op de stoelenom al game-drivend naar de campsite te rijden. We hebben aardig wat vogels gezien, buffels, Jacksons Hartebeests, verschillende andere bokjes, een klipdas, wrattenzwijnen en een gier. De hutjes zijn simpel maar prima, er is licht en electra tussen 19-22 uur, daarna gaat de generator uit. Omdat we hier niet in een hotel zit, en er midden in het park natuurlijk geen restaurants zijn, is er door Matoke een kok ingehuurd die gedurende ons verblijf hier ontbijt, lunch èn diner verzorgt. Om half acht stond de tafel voor ons gedekt, met kaarsen en al, want het was donker natuurlijk. Vol van het driegangen diner zijn we met wat te drinken bij het kampvuur gaan zitten, terwijl de jakhalzen over het terrein liepen op zoek naar kliekjes.
17-11: Vanmorgen vroeg op, haf zeven een kop thee en een koekje, om 7 uur de wagens in voor de 1e gamedrive met een ranger, de onze heet Philip. Toen we de hutjes uitkwamen bleken er op het veldje naast de hutjes een kudde waterbokken en zebra's te zijn neergestreken, zo gaaf!
Onderweg hebben we weer Hartebeests, zebra's en natuurlijk buffels gezien, maar ook de Ugana kob, zebra's, wrattenzwijnen, grote en kleine neushoornvogels, verschillende soorten patrijzen, apen, gieren, en een krokodil. Maar het mooiste waren de leeuwen! Op 2 verschillende plekken, een enkel vrouwtje, en heel ver weg, maar we hebben ze gezien!. Echt zo knap hoe ze alles kunnen vinden, ik heb bij de eerste leeuw geloof ik 5 minuten moeten zoeken eer ik m zag. Rond elven waren we terug bij de campsite, en stond er een Engels ontbijt met bacon, eggs en bonen klaar, lekkerrr (behalve de bonen dan...) Daarna waren we vrij tot de lunch om half twee, die was licht gelukkig, wat verschillende crackertjes met kaas, tomaat , tonijnsalade en creamcheese, je kon pakken wat je wilde. Daarna zitten kletsen, en kijken naar de wrattenzwijnen die op de site aan het grazen waren (op de knietjes) en de jakhalzen die in en uit het vuilnisvat sprongen. Op een geven moment kwam er een troep apen naar de waterpoel, zo grappig!
Om 4 uur op weg voor de 2e gamedrive van de dag, en na de alom vertegenwoordigde buffels zagen we een familiegroep olifanten! Even verderop kwam er ook nog een grote bul aanlopen, die ging op zn gemakje een palmstruik uit de grond trekken om op te eten, we stonden er vlak bij, en konden gewoon het gekraak van de takken horen! Verder hebben we nog maraboes, gieren, ooievaars en een giraffe gezien, was ook erg mooi. Diner vanavond was beefstew, en marshmellows met gesmolten chocola toe, mmm. Nog weer even bij het kampvuur gezeten, maar morgenochtend hebben we heel vroeg nog een gamedrive (half zeven!), daarna ontbijten, en een uur of 5 naar Gulu.
18-11: Vanmorgen op de gamedrive niets nieuws gezien, wel hard gezocht naar katachtigen maar helaas lieten die zich niet zien vandaag. Toen we de site terug opreden zei Philip dat we nog even doorreden naar de rivier een klein stukje buiten de campsite, omdat daar olifanten zaten, of we dat goed vonden. Wat dacht je, tuurlijk!echt zo ontzettend dichtbij ben ik nog nooit geweest, e staken vlak voor de auto de weg over, de kleintjes werden helemaal beschermd tegen die enge wagen, en je kon ze horen brommen, zo gaaf!!
Daarna weer een Engels ontbijt, tassen pakken en de wagen in. Dit keer bleef het dak dicht, maar dat was niet zo erg. In de reispapieren stond dat het vandaag zo'n 9 uur reizen was, maar gelukkig is de weg een heel stuk verbeterd, en al zijn ze op veel plekken nog aan de weg bezig we hebben er een uur of 5 over gedaan. Enn toen waren we weer in de bewoonde wereld, had ik ruim 300 nieuwe whatsapp berichtjes en heb ik even gezellig met Stijn gekletst via WhatsApp. Daarna al het stof van de weg van me af gewassen, niet goed genoeg bleek toeb ik me afdroogde....hele handdoek rood!
Na de douche lekker op het terras gaan zitten, daar kregen we ook het avondeten, was wel wat rommelig maar zeker lekker. Morgenochtend weer vroeg weg, dus hierna nog even m'n verslag op ouderwets papier zetten en dan slapen! Morgen weer nieuwe gamedrives in Murchison Falls, met nieuwe dieren ook hopelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten