Wow!!!

Er zijn niet genoeg superlatieven om de afgelopen week te omschrijven!
Ik was gebleven bij Murchison Falls NP. Wat een ontzettend mooi en uitgestrekt gebied is dat, met verschillende soorten landschappen, van glooiend goudgele velden met gras, naar bos, palmbomen. En wat een dieren, hele kuddes Uganda kobs, oribi, Jackson hartebeest, giraffen, olifanten, warthogs, waterbokken, buffels, noem maar op. Geen zebra's alleen, dat had iets met de hoogte (of laagte) van het gebied te maken schijnbaar. De ochtend zijn we vanuit Gulu naar de gate van het park gereden, waar we ons goed moesten insmeren met DEET, vanwege de tse-tste vliegen die daar veel voorkomen. Gelukkig is de slaapziekte er volledig uitgeroeid maar de steek kan nog wel vrij pijnlijk zijn zei de gids. We zijn al spottend van de gate naar de Nijl gereden, die dwars door het park stroomt. Vanaf de volgende dag was de ferry een dag of 10 uit de roelatie vanwege onderhoud, dus vandaar dat we die dag 2 game drives hebben gedaan aan die kant van de Nijl, onze accomodatie lag aan de overkant, en de volgende dag de 2 bootsafari's.
In een luxe lodge midden in het park hebben we geluncht, waarna we voor de middag een ranger meekregen voor de 2e game drive. Wij hadden Sarah, een dame met een geweer, dus kijk maar uit ;-) Dit keer in een ander deel van het park (en dan hebben we nog niet alles gehad hoor!) Met weer andere landschappen, hele stukken lage bosjes, laag grasland langs de rivier. Omdat we in de ochtend al zoveel dieren hadden gezien was er in het begin niet heel veel te vertellen voor haar, maar ze was wel gezellig hoor, en wist een hoop over alle dieren. Maar we waren op kattenjacht! Ondertussen wel nog een troep bavianen gezien, maar die renden hard weg zodra je te dichtbij kwam, en een vervet monkey, en ineens, gingen we een stukje van de weg af, en daar lag ze, een leeuwin, in een bosje, zomaar vlak naast de auto! Echt zo ontzettend waanzinnig gaaf! Veel foto's natuurlijk maar ook gewoon genoten, we hebben er best lang gestaan. We moesten op tijd bij de ferry zijn natuurlijk, maar onderweg kwamen we een busje tegen dat naast een bosje stond, bleken 3 leeuwen in te liggen! Helaas helemaal verstopt dus moeilijk op de foto te krijgen. Toen was het echt een race tegen de klok, en bijna hadden we het gehaald, maar vlakbij de lodge waar we geluncht hadden stonden er ineens olifanten, vlak langs de weg aan allebei de kanten! En ook nog eens met een paar kleintjes. Gelukkig stonden er aardig wat wagens te wachten om naar de overkant te gaan, dus toch nog op tijd. De zonsondergang langs de Nijl was schitterend, maar helaas kwamen we dus wel in het donker aan, waardoor we niet goed konden zien hoe gaaf de locatie was, de tenten zagen er in ieder geval prima uit.
Omdat je vlak aan de Nijl zit, kunnen de nijlpaarden het terrein op en lopen er dus regelmatig te grazen, dit hoor je 's nachts als je in je tentje ligt, het knorren, het grazen, het rondklossen in het water.

De volgende dag was dus een waterdag, met in de ochtend een bootsafari stroomafwaarts richting Lake Albert, op zoek naar de Shoebill stork. Heel veel vogels gezien, ook nog een paar nijlpaarden, maar helaas niet dat lelijke beest. Wel als kers op de taart een koppel kraanvogels, zo mooi!
Na de lunch zijn we met een andere boot stroomopwaarts gegaan, naar de Murchison Falls. De gids beloofde gratis bier als we geen nijlpaarden zouden zien, nou dan hadden we onze ogen dicht moeten doen, wat een hoop hebben we gezien. Maar ook een giraf, wat waterbokken, warthogs, Afrikaanse visarenden, waterbuffels, olifanten en een paar flinke krokodillen. Veel kleinere vogels ook, die we 's ochtends ook hadden gezien, maar ook hele mooie bijeneters die in de wand van de rivier nestelden.
En toen opeens, na een bocht zagen we de waterval! Wat een geweld aan water komt daar door die smalle kloof naar beneden kolken. Ooit werd zelfs gedacht dat dit het begin van de Nijl was. Op een bepaald punt gingen degenen die wilden lopen van boord, de rest ging terug met de boot. Van onze groep gingen we allemaal, een unicum volgens onze eigen gids, meestal waren er maar een paar in de groep die naar de top liepen. We hadden ook hier weer een gids, en het was best een pittige klim, eerst met trappen, een deel in de zon, en nog een stuk naar beneden, maar de beloning was het zeker waard,  zo gaaf om te zien, en een verkoelende spray van de waterval. Bij de auto's had David nog lekker schoongemaakt fruit voor ons klaar staan, voor we weer de auto's in moesten voor de terugrit.

Hierna kwam de zwaarste dag van het programma, de rit van Murchison Falls naar Kibale Forest, iets wat, afhankelijk van de weg 9-12 uur kan duren! We hadden veel hobbels,  veel wegwerkzaamheden en hebben er zo'n 11 uur over gedaan. We waren helemaal gaar!

De volgende ochtend ging de wekker heel vroeg voor Theo, Mieke en mij, we gingen de hele dag achter de chimpansees aan. Half zeven begonnen we aan onze wandeling, gewoon langs de snelweg die door het regenwoud loopt. Op een bepaald punt gingen we de weg af, zo het bos in, zonder echt pad ofzo, al was er soms we een redelijk zichtbaar pad, maar meestal gewoon overal tussendoor. Eerst gingen we op zoek naar een groep die in het habituatieproces zit, wat zoveel betekent dat ze wennen aan de aanwezigheid van mensen. Die vonden we niet, dus naar de andere kant van de weg, naar het territorium van de gehabitueerde gemeenschap. Toen we daar liepen kwamer een kabaal vanaf de andere kant van de weg, de chimps! Ze bleken de weg overgestoken te zijn en aan de andere kant te zitten. Er zaten een paar mannetjes op de grond, vijgen te eten, waar we heel dichtbij konden komen. De rest zat bovenin de bomen, en het regende vanalles naar beneden, afgekloven vijgen, takken en andere dingen waarvan ik geloof ik niet wil weten wat het was 😋 Wat later kwamen ook de vrouwtjes naar beneden, en alles ging elkaar zitten vlooien,  waardoor we ook heel dichtbij een vrouwtje met een kleintje konden komen, van rond een maad oud,  zo schattig! Op een gegeven moment kwamen er wat groepjes andere mensen, die een uur erbij mochten zijn. Wij zijn toen weer even naar de weg gegaan, waar opeens de hele groep over kwam steken, terug naar hun eigen territorium. Wij zijn ook die kant opgegaan, vonden ze aan het eten in een andere boom, en ons af en toe uitdagend ook. Aan die kant was het een stuk drassiger, ik ben nog een keer onderuit gegaan ook, en uiteindelijk vond ik het wel genoeg, we waren al 5 uur in touw. We zijn teruggelopen naar het beginpunt, waar de anderen ook net terug waren. Musa heeft David gebeld om ons te komen halen, tegen de lunch waren we weer terug, een fantastische ervaring rijker.
In de middag hebben we een wandeling door het Bigodi swamp gemaakt, waar we 4 van de 6 daar aanwezige apensoorten hebben gezien, niet slecht dus, en als mooie afsluiter een paar schitterende toerako's, en een wandeling door het dorp terug, waar alle kindjes kwamen roepen en zwaaien 😍

Vandaag waren we vrij, maar konden een paar optionele dingen doen. We hebben een wandeling gemaakt door een theeplantage, om daarna een stukje verder te beginnen aan een wandeling langs de kratermeren naar eeen uitzichtpunt. Dat was flink klimmen, en met een paar anderen zijn we halverwege afgehaakt en heeft Musa ons naar de top gebracht met de wagen.

Morgen weer verder naar het volgende park, Queen Elizabeth NP. Ik heb helaas het verkeerde kaartje in mn fototoestel,  dus kan helaas geen foto's bijvoegen, maar zal wat op Facebook die ik op mn telefoon heb.